စိုးဟာလေးကွဲထွက်သွားပါဦးမယ်

story စိုးဟာလေးကွဲထွက်သွားပါဦးမယ် adminby adminMarch 10, 2021 Text-motioon-big-file ကျယ်၀န်းသောခြံကြီးတစ်ခုအတွင်းမှလှပသောတိုက်လေးတစ်လုံး၏ရှေ့မှမြက်ခင်းပေါ်ရှိခုံ တန်းလေးပေါ်တွင်စာထိုင်ဖတ်နေသောကောင်မလေးမှာစိုးမိုးခိုင်ဟူသောဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အပျိုမလေးတစ်ဦးပင်ဖြစ်လေသည်၊ သူမ၏ဖခင်သည်ကုမ္ပဏီတစ်ခု၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်လေသည်၊ အသက်အရွယ်အားဖြင့်(၁၈)နှစ်အတွင်းသို့၀င်ကာစသာရှိသေးသော်လည်းကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် အလှတွင်ပြိုင်ဖက်ကင်းသူတစ်ဦးဖြစ်နေလေပြီ၊ဖြူ၀င်းသောအသားအရေ။ မို့မို့အိအိရင်သားကလေးများ။သေးကျဉ်သောခါးနှင့်ကားစွင့်နေသောတင်ပါးများ။ ဆင်နှာမောင်းကဲ့သိ့ုသွယ်ဆင်းနေသောပေါင်တန်များဖြင့်သူမ၏ဖွံ့ဖြိုးစအလှကိုတန်ဆာဆင်ထားလေသည်၊ မျက်တောင်ကော့လေးများအောက်မှမျက်နက်၀န်းတစ်စုံမှာတောက်ပပြီးအရည်ကြည်လဲ့နေကြသလိုဖြောင့် စင်းသောနှာတံလေးအောက်မှနှင်းဆီဖူးနှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာမှာဆေးမဆိုးရဘဲနီရဲစိုစွတ်နေလေသည် ၊ယနေ့တွင်အစ်မဖြစ်သူနှင့်မိခင်တို့သည် ဗိုလ်ချုပ်ဈေးသို့ထွက်သွားကြပြီး ဖခင်ကလည်းအလုပ်သွားနေသောကြောင့် သူမနှင့်အတူအိမ်ဖော်မလေးသာ ကျန်ခဲ့ကာတစ်ခြံလုံးတိတ်ဆိတ်နေလေသည်၊သူမ သည်စာအုပ်ကိုဖတ်နေရင်းအိပ်ချင်လာလေသည်၊ “မပုရေ စိုးကိုသံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက်ယူခဲ့ပေးပါ” အချိန်အတော်ကြာသော်လည်းမပုကပေါ်မလာချေ၊ထို့ကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုင်နေရာမှထ ကာမီးဖိုချောင်သို့ထွက်လာလေသည်၊မီးဖိုချောင်ထဲတွင်လည်းမပုကိုမတွေ့ရသောကြောင့် အလုပ်သမားတန်းလျားဖက်သို့ထွက်လာလေသည်၊ မပု၏အခန်းရှေ့တွင်ယောကျ်ားဖိနပ်တစ်ရံနှင့်မပု၏ ဖိနပ်ကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့်သူမ၏စိတ်ထဲမှစဉ်းစားလိုက်မိသည်၊ “အင်း ။ မပုမှာယောကျ်ားမရှိဘူး ။ သူ့ဧည့်သည်လားမသိဘူး” စိုးမိုးခိုင်သည်တန်းလျားနားသို့ တဖြည်းဖြည်းကပ်သွားရင်းလှေခါး နားရောက်သောအခါအိမ် ထဲမှအသံများကိုကြားလိုက်ရလေသည်၊ ငယ်ရွယ်သူပီပီစပ်စုလိုသောကြောင့်ထရံအပေါက်မှအသာ ချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်၊ အခန်းထဲတွင်မပုနှင့်ခြံစောင့်ကိုအေးတို့ကိုမြင်လိုက်ရသည်၊ကိုအေး ကအပေါ်ပိုင်းတွင်အ၀တ်မရှိဘဲပုဆိုးကိုကွင်းသိုင်းထားကာ မပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားတွင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေလေသည်၊ မပု၏အ၀တ်များသည်လည်းဘေးတွင်ပုံကျနေကာတစ်ကိုယ်လုံးဗလာဖြစ်နေလေသည်၊ ကိုအေးသည်မပု၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုအသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီးသူမ၏နို့အုံများကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်နေလေသည်၊ မပုကကိုအေး၏လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ှုသူမ၏စောက်ဖုတ်အ၀တွင် တေ့ပေးလိုက်သည်၊ “ဖြည်းဖြည်းလုပ်နော်ကိုအေး” “အေးပါကွာ” စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုမြင်ကွင်းကိုအသည်းတယားယား။ ရင်တဖိုဖိုနှင့်ကြည့်နေမိလေသည်၊ အသက်အရွယ်ကအသိဉာဏ််ပေးသော်လည်းမျက်မြင်တွေ့ရခြင်းသည် ပထမအကြိမ်ဖြစ်လေသည်၊အိမ်ကလေးသည်တစ်ချက် ။နှစ်ချက်မဋသိမ့်ကနဲတုန်သွားသည်၊ … Read more

နှစ်ယောက် ထဲပဲသိတာပါ

နှစ်ယောက် ထဲပဲသိတာပါ adminby adminMarch 10, 2021 Text-motioon-big-file ကျွန်တော်နှင့်မထား”ကျနော် နှင့် မထား “ကျနော့်အိမ်က လုံးချင်း တိုက် အိမ်လေးပါ။ တော်တော်လေးလည်းကျယ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူက သိပ်မရှိ ဘူးဗျ။ ကျနော့် အဖေ ရယ် ၊အမေ ရယ်၊ ကျနော် ရယ်၊နောက် ကျနော့်အမေ ရဲ့ တပည့် မထား ရယ်၊နောက် အိမ်ဖော် အဒေါ ်ကြီး ဒေါ ၤတင် ရယ်၊ (အမည်အားလုံးပြောင်းထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။)စုစုပေါင်းမှ ၅ ယောက် ထဲပါ။ခြံစောင့်လင်မယားတော့ရှိတယ်။ကိုထွန်းခင် တို့လင်မယားလေ။ခြံထောင့်မှ သပ်သပ် အိမ်ဆောက်ပီးနေပါတယ်။နေ့ဘက် ဆို အဖေ ကလည်း သူ့ ကုမဏီ ကို သွား၊အမေ နဲ့ မထား နဲ့ လည်း … Read more

အားရအောင် ဗျင်းမယ်နော်

မို့မို့… ဒီလူကြီးကို ကြည့်လို့မရ.. မျက်နှာကြောကို မတည့်.. လူကောင်ကြီးက ကြီးသလောက် စကားသံက ချွဲချွဲနဲ့ … သူ့နာမည်က မျိုးဝင်းသူတဲ့… မမခင်သီတာကလည်း တစ်မျိုး.. ဘယ်လိုနားလည်ရမှန်း မသိ.. မို့မို့ မျက်နှာကြောမတည့်သော လူကြီးက မမနှင့် အိမ်မှာ အတူလာနေမယ် တဲ့… မမ ယောက်ျားယူမှာလားလို့ မေးတော့… “ မို့မို့..နားမလည်သေးပါဘူး ညီမလေးရယ်…” တဲ့.. ပြီးတော့ မို့မို့ ငယ်သေးတယ် တဲ့..မို့မို့ မငယ်တော့ဘူးလို့ ပြန်ပြောချင်လိုက်တာ … မပြောရဲလို့.. မို့မို့ အသက် (၂၀) နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီ.. အပျိုဖြစ်တာတောင် နှစ်ကျော်နေပြီ.. အဲဒီလူကြီးက ဘယ်လောက်ကြာအောင် လာနေမှာလဲ လို့မေးတော့ မသိသေးဘူးတဲ့.. ကောင်းရော…ရှင်.. အရင်တုန်းက အဲဒီလူကြီး အိမ်ကို ခဏခဏလာဘူးတယ်.. … Read more

အသည်းခိုက်အောင်ကောင်းခ့ဲတယ်

ဆရာမ နာမည်က ကြည်ပြာ..ကျတော့တို့ရွာကို လာပြီး မူလတန်းကိုလာရောက်စာသင်ပေးသော.. ရပ်ရွာခန့်..ဆရာမ.တစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည် ။ကျတော့အိမ်ခေါင်းရင်းအိမ်မှာ နေထိုင်ရန် ရပ်ရွာက သတ်မှတ်ထားပါသည်။ဆရာမကြည်ပြာက. အသားကဖြူဖြူ…အရပ်ကနဲနဲပုတယ်…ရယ်လိုက်ရင် ပါးချိုင့်လေးခွက်ပြီး ..သွားလေးတွေက ဖြူဖွေးနေတာပဲ…ဆရာမဝတ်စုံလေးဝတ်လိုက်ရင်..အရမ်းကို ကျက်သရေရှိ လှပတဲ့သူပါ…လှမ်းလျှောက်ရင်လည်း..ညင်ညင်သာသာလေး လှမ်းလျှောက်တက်ပြီး…ဘေးတိုက်တုန်ခါတဲ့..တင်သားများမဟုတ်ဘဲ…အပေါ်အောက်..လှုပ်ခါနေတဲ့ တင်သားများကို ပိုင်ဆိုင်သူလည်းဖြစ်ပါသည်။ သူနဲ့အရမ်းမရင်းနှီးပေမယ့်လည်း…ကျတော့အတွက်မှန်းထုစရာ..စိတ်ကူးရင် မင်းသမီးတယောက်ဖြစ်ပါသည်။. မှန်းထုစရာ အကြောင်းအရာတွေကလည်းရှိတယ်လေ…မိုးလင်းလို့ သေးပေါက်ရင် အိမ်သာပေါ်မတက်ပဲ…အိမ်သာရှေ့မှာ..ထမိန်လှန်သေးပေါက်ခြင်း၊ရေချိုးရင် သူနေတဲ့အိမ်ခြေရင်းမှာ ချိုးတက်ခြင်း၊ဗွီဒီယိုကြည့်ပြီးပြန်လာရင် ရေချိုးတဲ့နေရာလေးမှာပဲ…ထမီလှန် ဓာတ်မီးထိုးသေးပေါက်ခြင်းတို့ဟာ..ကျတော့အတွက် ဆရာမကိုမှန်း…. ဂွင်းထုခြင်းကိုဖြစ်စေခဲ့တာပေါ့…..အဲဒီအထဲကမှ..ကျတော်…ဂွင်းထုအရသာအရှိဆုံးက.. မနက်ရေချိုးချိန်နှင့်ညနေရေချိုးချိန်ပဲ…ဆရာမကြည်ပြာ ရေတခါချိုးလျှင်အချိန်တော်တော်ကြာတယ်. .နှံစပ်အောင်လည်းတစ်ကိုယ်လုံးပွတ် ချေးတွန်းတယ်….ဆရာမကြည်ပြာရေချိုးတဲ့နေရာက ကျတော့အခန်းရဲ့ခေါင်းရင်းဘက်…သူနေတဲ့အိမ်ရဲ့ခြေရင်းဘက်ကျတာပေါ့… .တောရွာတွေဆိုတော့..ရေချိုးခန်းအကာတွေ..ဘာတွေ..မရှိဘူး.. ရာဝင်အိုးနှင့်အဝတ်လျှော်စရာသစ်သားတစ်တုံးပဲရှိတယ်.. ကျတော်ကဆင်းရဲတော့ ..ဝါးထရံကာအိမ်လေးနဲ့ပဲနေနိုင်ပါတယ်…ချောင်းကြည့်ဖို့အတွက် အဆင်တော့ပြေတယ်… ဆရာမကြည်ပြာရေချိုးမယ်..မြင်လိုက်တာနဲ့..ကျတော်အခန်းထဲပြေးဝင်တော့တာပဲ… ဆရာမရေချိုးရင်ထမီအပိုတထည်ကိုဘယ်ဘက်လက်ဖျံပေါ်တင်..ညာလက်ကဆပ်ပြာခြင်းကိုကိုင်ပြီး. .ရေချိုးတဲ့နေရာကိုလာတယ်ဒီနေ့ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့. .ရေချိုးတာနည်းနည်းနောက်ကျတယ် ကဗျာကသီအိမ်ခန်းထဲပြေးဝင်လိုက်ပြီး. .ချောငး်နေကျအပေါက်မှာနေရာယူလိုက်တယ်ဆရာမကလည်း…. ရာဝင်အိုးနားရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ..ထမီကိုတန်းမှာတင်..ဆပ်ပြာခွက်.အောက်ချပြီး …ရေလေးငါးခွက်ခေါင်းပေါ်ကနေဆက်တိုက်လောင်းချလိုက်တယ်..လျောကျနေတဲ့ထမီကို ပြန်ပြင်ဝတ်ပြီး နောက်ထပ်ရေလောင်းလိုက်တယ်. .ပြီးတော့..မျက်နှာသစ်ဆေးရည်နဲ့မျက်နှာကိုပွတ် ်ပြီးမှသွားပွတ်တံပေါ်သွားတိုက်ဆေးကိုကုနး်ပြီးညစ်နေတာလုပ်လိုက်တော့ တင်းပြီးကားထွက်နေတဲ့တင်ပါးကြီးကိုမြင်လိုက်တော့. ကျတော့ငပဲက … Read more

လူပျိုကြီးသာ ပြောတယ်

နက် မိုးလင်းသည်နှင့် ကားဒရိုက်ဘာ လူပျိုကြီး ကိုကျော်စိန်က ရောက်နှင့်နေပြီး နွယ်နီ နှင့် နွယ်နီ အန်တီ မာလာခိုင်တို့ တူဝရီးကို ဈေးသို့ ပို့ပေးရသည်..။ ဈေးတွင် စားသောက်ဝယ်ခြမ်းပြီး ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသူ နွယ်နီအား ကျူရှင်သို့ ဝင်ပို့ခဲ့ပြီး မာလာခိုင်ကို အိမ်သို့ပြန်ပို့ပေးရသည်..။ နွယ်နီအဖေက သူမရှိတုန်း တာ၀န်များကျေပွန်စွာလုပ်ရန်သေချာမှာသွားသည်။ ကားပေါ်မှ နွယ်နီ ဆင်းသွားသည်နှင့် မာလာခိုင်တစ်ယောက် ရှေ့ခန်းသို့ ပြောင်း၍ ထိုင်သည်..။ မွှေးကြိုင်သော ရနံ့လေးများက ကိုကျော်စိန်အား တိုက်ရိုက်ထိတွေ့လာသည်..။ မာလာခိုင်၏ တောင့်တင်းတုတ်ခိုင်သော ပေါင်တန်ကြီးများက လုံးတစ်နေပြီး ၊ အကျႌထဲမှ တိုးထွက်တော့မယောင် နို့အုံကြီးများက ကိုကျော်စိန်၏ မျက်စိရှေ့ဝယ် အလှပြနေသလို ဖြစ်နေသည်..။ စကားမရှိ စကားရှာ၍ ပြောရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် စိုက်စိုက်ကြည့်လိုက်သော မာလာခိုင်၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများက … Read more

ကောင်းတာထက်တောင်ပိုသေးတယ်ရှင့်

ပွမ်….ပွမ်….” “ လာပြီ….လာပြီ..” “ ကျွီ……….” အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံကြားရပြီး မမြလေး၏ အသံနှင့်အတူလမ်းလျှောက်သွားသံ၊ အိမ်တံခါးဖွင့်သံတို့ကို တစ်ဆက်တည်း ကြားလိုက်ရသဖြင့် အိပ်မောကျနေသော ကိုလင်းတစ်ယောက် အိပ်ရာမှ လန့်နိုးသွားရသည်။ ဘာတွေ လုပ်နေကြသလဲ သိချင်သဖြင့်အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာဟ၍ ကြည့်လိုက်ရာ အထုပ်အပိုးများနှင့်အိမ်ရှေ့ ထွက်သွားသော ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယားကိုလှမ်းတွေ့လိုက်ရသောကြောင့်တံခါးကိုအသာပြန်စေ့ထားလိုက်သည်။ညက ကိုလင်းတစ်ယောက်အတော်ညဉ့်နက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်သဖြင့်ကိုစိုးမြင့်နှင့်မမြလေးတို့လင်မယား နှစ်ယောက် ယခုကဲ့သို့ ခရီးသွားမည်ဆိုတာ မသိလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုလင်းရင်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းသလိုလို ဖြစ်သွားရပြီး ဟာတာတာ၊ ဆာတာတာ ဖြစ်နေရသည်။ ကိုစိုးမြင့်နှင့်မမြလေးတို့ လင်မယားကို ကြည့်ပြီး မနာလို ဝန်တိုစိတ်များကလည်း ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ကိုလင်းအနေဖြင့်သူ၏စိတ်ထဲမှဤသို့ဤပုံဖြစ်နေသည်များကိုကား ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယားအနေဖြင့်သိချင်မှ သိပေလိမ့်မည်။ ယခုကဲ့သို့ကိုစိုးမြင့်တို့လင်မယား အတူသွားအတူလာ၊ အတူစား အတူအိပ်ကြသည်ကို ကြည့်မိတွေးမိတိုင်း ကိုလင်းရင်ထဲမှာ သဝန်တိုစိတ်၊ ဝမ်းနည်းစိတ်၊ ယူကျုံးမရစိတ်၊ နှမျောတသ … Read more

စွဲမိတဲ့ သရီးစမ်း

စွဲမိတဲ့ သရီးစမ်း အတွေ့အကြုံရနေပြီဖြစ်တဲ့ အပျိုလေး မိချိုဟာ ယောကျာၤးတစ်ဦးနဲ့ အတူတူနေရတာကို စွဲမက်လို့နေမိတယ်။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးသဘာ၀ စိတ်ဆန္ဒဆိုတာ ယောကျာၤးလေးများလိုအမြဲတမ်းတော့စိတ်မဖြစ်ဘူး။ ယောကျာၤးတစ်ယောက်နဲ့ အတူနေဖို့ မိချို စိတ်အပါဆုံးအချိန်ဟာ ရာသီလာခါနီးတပတ်အတွင်းမှာပဲ ဖြစ်တယ်။ ရာသီလာဖို့ တစ်ပတ်လောက်နီးလာပြီဆိုရင်ဖြင့် စိတ်ကိုလှုံ့ဆော်တဲ့ အရာတခုခု လမ်းမှာသူများအတွဲ ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်တာမျိုး၊ ဇာတ်ကားတွေကြည့်မိတာမျိုး၊ ၁၈ပလပ် စာတွေဖတ်မိတာမျိုးဆို မိချိုတို့ စိတ်ထိန်းမရတော့ဘူး။ တစ်ကိုယ်ရေသမားမိချိုဟာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်လည်း အာသာမဖြေတတ်တော့ အဲဒီအချိန်တွေဆို တော်တော်လေး အဆင်မပြေဖြစ်ပါတယ်။ မိချိုလုပ်လေ့ရှိတာက အင်တာနက်ကနေ ချက်တာ ဒါမှ မဟုတ် စကားပြောကြည့်လို့ အဆင်ပြေနိုင်တယ်ဆိုရင် သွားတွေ့ကြည့်တာပါ။ တွေ့ကြည့်လို့ အဆင်ပြေတယ်ဆိုလည်း တခါလောက်တော့ အတူနေကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ဘာဇယားမှမရှိတဲ့ နိုးစထရင်းသဘောပါပဲ။ ဒီလိုနဲ့ မိချို တစ်ယောက် သူရနဲ့တွေ့ခဲ့တယ်။ သူရ … Read more

မိန်းမသားမို့ပါ

ခင်ခင်သိန်းဆိုတာ အသက်က (၂၅)သာ ရှိသေးသည့် လုံးကြီးပေါက်လှလေးဖြစ်ပြီး ချောသည် လှသည်ဟူသော စာရင်းဝင်သူတယောက်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဒါပေမဲ့လည်း ယူထားသော ယောကျ်ားက ကုန်သည်.. တလလောက်မှ တခေါက်လောက်သာ အိမ်သို့ပြန်လာသည်။ တခါလာလျှင်တော့ တပတ်လောက်နေပြီး ပြန်သွားတတ်သည်။ ပြန်လာလျှင်လည်း ငွေကြေးတွေက အလုံအလောက်ပင် ပါလာတတ်သည်။သို့ပေမဲ့လည်း ခင်ခင်သိန်းသည် နဂိုထဲကမှ အသုံးအစွဲကြီးသူဖြစ်၍ ယောကျာ်းခရီးထွက်သွားပြီး မကြာခင်ရက်အတွင်းမှာပင် ငွေက ပြတ်သွားလေ့ရှိပါသည်။ အဲဒီအခါတွင်တော့ ခင်ခင်သိန်းသည် အကိုကြီးတယောက်လိုနေသော ဦးမောင်မောင်ထံမှ ငွေချေးရသည်။ အတိုးက နှစ်ဆယ်တိုးဖြစ်သည်။ ကြာလာတော့ အတိုးတွေက နစ်လာသည်။ ငွေချေးထားကြောင်းကိုလဲ ယောကျာ်းကို မပြောရဲ။ ဦးမောင်မောင်၏ ကြွေးတွေက လည်ပင်းခိုက်၍လာရသည်။ သည်ကြားထဲတွင် ယောကျာ်းဖြစ်သူက သူမနှင့် ကင်းကွာပြီး ခရီးထွက်နေရသည်။သွေးသားဆူဖြိုးတုံးအရွယ် ခင်ခင်သိန်းတယောက် ဆန္ဒမပြည့်ဝသော ဝေဒနာကို ခံစားလာရသည်။ သည်တော့လဲ … Read more

ဘာလို့ … ဟန်ဆောင်နေတာလည်း … အန်တီမိုးရယ်

စွမ်းသမျှ ခြွေ ကျွမ်းသမျှ ကြွေ (အပိုင်း ၃ ဇာတ်သိမ်း) ➡️အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်မကြိုက်သူများ မဖတ်ရှုပါနှင့်။⬅️ သတိလက်လွတ်ဖြင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာ ပြည့်စုံအောင် ပေါင်ကြားမှ ခုံးထနေသော လီးကြီက ဒေါ်မိုးမိုးစံ ပေါင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက် ဖိကပ်နေတော့၏။ ” ပလွပ် … ပြွတ် ပြွတ် …… မ ဖြစ် သင့် တော့ဘူး … သားရယ် … အဟင့် ဟင့် ” နူတ်ခမ်းချင်း နမ်းနေရာမှ ဒေါ်မိုးမိုးစံက လူချင်းခွာကာ နံရံအား ကျောကပ် ထားလိုက်သည်။ သူမ အနေဖြင့် ပြည့်စုံအောင် လူပျိုဘဝတွင် စိတ်အလို လိုက်ခဲ့သောလည်း သမီးဖြစ်သူနှင့် လက်ထပ်ပြီးသည့်နောက်ပိုင်း ခက်ခက်ခဲခဲ … Read more

ငရဲမကြီးပါဘူး … မစိုးရယ် ”

စွမ်းသမျှ ခြွေ ကျွမ်းသမျှ ကြွေ (အပိုင်း ၂) ➡️အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်မကြိုက်သူများ မဖတ်ရှုပါနှင့်။⬅️ ” ဝေါ …… ဝေါ …… ဝုန်းးး ဝုန်းးးး …… ဒလိန်းးး ဂျိန်းးး ” ရုတ်တရက် လေပြင်းများ တိုက်ခတ်၍ မိုးရွာချနေပြန်၏။ ” ဟော … သမီးတို့ … လမ်း မိုးမိတော့မယ် ထင်တယ် … သားရေ ” ” ဟုတ်တယ် … မိုးက တအားရွာ နေပြီ ” ပြည့်စုံအောင်မှာ စကားပြောနေရင်း ဒေါ်မိုးမိုးစံ ပေါင်ကြားမှ စောက်မွှေးအုံကြီးအား မြင်ယောင်ရင်း လီးက တင်းမာလာတော့သည်။ခုံပေါ်လက်ကွေးတင်ထားသော ဒေါ်မိုးမိုးစံ၏ လက်တကိုင်း အင်္ကျီအတွင်းမှ နို့အုံကြီးများမှာ … Read more

You cannot copy content of this page